Podstawę Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne – angielskiej fizjoterapeutki, stanowi ruch i kontakt z dorosłym. Cechuje ją prostota i naturalność oraz spora dawka radosnej zabawy. Wywodzi się z dziecięcego baraszkowania, które jest naturalną zabawą dziecka z dorosłym we wczesnym dzieciństwie – nazywane są tak wszystkie zabawy w bliskim kontakcie tj. gilgotanie, podrzucanie, siłowanie się.
Dla Weroniki Sherborne celem oddziaływania przez ruch było budowanie osobowości poprzez budowanie więzi oraz stymulowanie prawidłowego rozwoju i korygowanie zaburzeń.
Ćwiczenia Ruchu Rozwijającego wpływają pozytywnie na: świadomość własnego ciała, świadomość przestrzeni i działania w niej, dzielenie przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywanie z nimi kontaktu.
Dziecko dzięki tej metodzie poznaje swoje ciało, uczy się orientacji w przestrzeni, koordynacji ruchów. Ćwicząc z drugim człowiekiem uczy się współpracy, nawiązywania kontaktu, dzielenia radości z innymi. W ten sposób rozwija umiejętności społeczne. Dodatkowo dziecko buduje zaufanie do siebie i opiekuna, poczucie sprawstwa, poczucie własnej wartości i poczucie bezpieczeństwa, które wyzwala twórczość.